Raphael tarafından resmedilmiş muazzam bir eser olan Atina Okulu, entelektüel bir kavramı görsel olarak temsil eden bir başyapıttır. Bu resimde Raphael, felsefe tarihi ve büyük Yunan filozofları tarafından geliştirilen farklı inançlar hakkında karmaşık bir ders çıkarmak için bu figür gruplarını kullandı.

Raphael, Bramente tarafından düzenlenen Sistine Şapeli’nin yapılmakta olan özel gösterilerinden kesinlikle haberdar olurdu. Raphael’in çalışması, bir sahneye yerleştirilen figürlerin sayısı nedeniyle bir çok yönden daha karmaşık görünebilse de, kesinlikle büyük sanatçının çalışmasından etkilenmişti. Bu, birazdan görebileceğimiz gibi, özellikle ön planda düşünen uzun figürde açıkça görülmektedir.

Aslında, modern etki, özellikle Atina Okulu’ndaki belirli figürler için kullanılan yüzler  söz konusu olduğunda, düşünüldüğünden daha sık sızar. Konsepti ayırmak ve ünlü freskte kimin göründüğünü görmek için sizi aşağıya alalım…

Atina Okulu’ndaki figürler kimlerdir?

Platon ve Aristo

Eserdeki iki ana figür, doğrudan kemerin altına ve freskin kaybolma noktasına yerleştirilmiştir; bu, izleyicinin gözünü resmin en önemli kısmına çekmek için bir kompoziyon hilesidir. Burada, farklı felsefe okullarını etkin bir şekilde temsil eden iki adam görüyoruz: Platon ve Aristo

Yaşlı Platon solda duruyor ve parmağını gökyüzüne doğrultuyor. Yanında öğrencisi Aristoteles bulunmakta. Aristo muhteşem bir kısalma gösterisiyle sağ kolunu doğrudan izleyiciye doğru uzatır. Her adam sol elinde kitaplarının bir kopyasını tutar –Platon için Timaeus ve Aristo için Nicomachean Ethics.

Platon’un gökyüzüne yönelik hareketinin, Formlar Teorisini gösterdiği düşünülmektedir. Bu felsefe, “gerçek dünyanın fiziksel değil soyut kavramlar ve fikirlerle dolu manevi bir fikirler alanı olduğunu iddia eder. Platon için fiziksel alan, yalnızca günlük olarak gördüğümüz ve etkileşimde bulunduğumuz maddi, kusurlu şeylerdir. İlginç bir şekilde, bazı insanlar Raphael’in kendi portresindeki benzerliklere dayanarak Leonardo da Vinci’nin yüzünü Platon için kullandığına inanıyor.

Tersine, Aristo’nun eli, bilginin deneyimden geldiği inancının görsel bir temsilidir. Bilindiği gibi ampirizm, insanların fikirlerini desteklemek için somut kanıtlara sahip olması gerektiğini ve fiziksel dünyaya çok fazla dayandığını teorileştirir.

Sokrates

Platon’un solundaki Sokrates, belirgin özellikleri sayesinde tanınabilir. Raphael’in filozofun eski bir portre büstünü rehber olarak kullanabildiği söylenir. Ayrıca, Giorgio Vasari’nin “Lives of the Artists” da belirttiği gibi, el hareketiyle de tanınır.

“Sokrates’in akıl yürütme şekli bile anlatılmıştır: Sol elinin işaret parmağını o ile sağ başparmağı arasında tutar ve bana şunu ve şunu verirsin der gibi görünür.”

Sokrates‘i çevreleyen kalabalık arasında, genel Alcibiades ve Sphettus’un Aeschines’i de dahil olmak üzere öğrencileri vardır.

Pisagor

Ön planda, Pisagor bir kitap ve bir hokka ile oturuyor, yine öğrencilerle çevrili. Pisagor matematiksel ve bilimsel kaşifleriyle iyi bilinmesine rağmen, aynı zamanda metapsikoza da kesinlikle inanıyordu. Bu felsefe her ruhun ölümsüz olduğunu ve ölüm üzerine yeni bir fiziksel bedene geçtiğini belirtir. Bu açıdan bakıldığında, freskte Platon’un tarafına yerleştirilmesi mantıklı geliyor.

Öklid

Diğer tarafta Pisagor’un konumunu yansıtan Öklid, bir şeyi pusula ile göstermek için eğilmiştir. Genç öğrencileri, onlara öğrettiği dersleri hevesle kavramaya çalışırlar. Yunan matematikçi geometrinin babası olarak bilinir ve kesin cevapları olan somut teoremlere olan sevgisi, Atina Okulu’nun neden Aristoteles’in tarafını temsil ettiğini gösterir. Uzmanlar, Öklid’in Raphael’in arkadaşı Bramente’nin bir portresi olduğuna inanıyor.

Batlamyus

Büyük matematikçi ve astronom Batlamyus, arkası izleyiciye dönük olarak Öklid’in hemen yanındadır. Sarı bir elbise giymiş elinde karasal bir küre tutmaktadır. Önünde duran ve elinde gök küresi olan sakallı adamın astronom Zerdüşt olduğu sanılmakta. İlginç bir şekilde, Zerdüşt’ün yanında duran ve izleyicide zirveye çıkan genç adam, Raphael’in kendisinden başkası değil. Bu tür bir otoportreyi dahil etmek, o zamanlar duyulmamış bir şey değil ancak sanatçının kendi benzerliğini bu kadar entelektüel bir karmaşıklığa sahip bir esere dahil etmesi cesur bir hareketti.

Diyojen

Basamaklara yayılan yaşlı beyefendinin Diyojen olduğunu evrensel olarak kabul edilmektedir. Kinik felsefenin kurucusu, basit bir hayat yaşayan ve kültürel gelenekleri eleştiren, zamanında tartışmaya sebep olan bir figürdü.

Heraklitos

Kompozisyondaki en çarpıcı figürlerden bir tanesi, klasik bir “düşünür” pozisyonunda, eli başının üzerinde, ön planda oturan düşünceli oturan düşünceli bir adamdır. Raphael’in ön çizimlerinde bu rakam görünmüyor ve alçı analizleri daha sonra eklendiğini gösteriyor. Sanat tarihçileri Roger Jones ve Nicholas Penny, Raphael kitaplarında bunun “muhtemelen Raphael’in Michalangelo’nun Sistine Prophets ve sibillerinin ağır sıklet güçlerinden bazılarına el koymaya yönelik ilk girişimi olduğunu” yazıyorlar.

Uzun zamandır Michalengelo’nun bir portresi olduğu düşünülen, düşünceli doğa, sanatçının karakteriyle eşleştirdi. Filozoflar alanında, bilgeliğin kendi kendini yetiştirmiş bir öncüsü olan Herakleitos’tur. Melankolik bir karakterdi ve başkalarının arkadaşlarının arkadaşlığından hoşlanmadı, bu da onu freskteki birkaç izole karakterden biri yaptı.

Heykeller

Raphael’in programını tamamlayan iki büyük heykel, okulun arka tarafındaki nişlerde oturuyor. Platon’un sağında Apollon’u, Aristoteles’in solunda ise Minerva’yı görüyoruz. Bilgelik ve adalet tanrıçası olan Minerva, fresklerin ahlak felsefesi tarafının uygun bir temsilcisidir. İlginç bir şekilde, konumlandırılması onu Raphael’in doğrudan solunda açılan hukuk hakkındaki freskine de yakınlaştırıyor.

Lirinden tanınan Apollo, doğa felsefesi yönünü temsil eder. Işık, müzik, hakikat ve şifa tanrısı olarak konumu onu Raphael’in edebiyat ve şiiri temsil eden Parnassu freskinin yanına koyar.

Kuruluşundan bu yana, Atina Okulu bir başarıydı, Raphael’e papa tarafından müteakip komisyonlar getirdi ve onu Roma’da en çok aranan sanatçılardan biri haline getirdi. Raphael’in hayatı kısa olmasında rağmen -1520’de 37 yaşında öldü- etkisi yüzyıllar boyunca devam etti. Bugün bile sanatçıları etkileyen çalışmalarıyla İtalyan Rönesansının en büyük ustalarından biri olarak kabul edilmektedir.

HØGHHEIM Store'daki Atina Okulu ürünlerine ulaşmak için buraya tıklayabilirsiniz.

İlgili İçerikler: Raffaello Sanzio (Raphael) kimdir? Eserleri neler?

İlgili İçerikler: Leonardo da Vinci Kimdir? Hayatı, Eserleri, Hakkında Her Şey